Dancing Poznań jest jak jedna wielka taneczna rodzina, w dodatku multikulturowa

Jest początek tygodnia. Właściwie już bliżej środka tygodnia. Sytuacja wydaje się stabilna. Od kilku dni nic w Twoim życiu w końcu się nie zmienia. Codzienny rytuał wydaję się bardzo prosty. Rano basen- pływanie, później sprzątanie skutków nawałnicy- wood gym, wieczorem do poduszki czytanie książki z latarką w ręce bez najmniejszego nawet cienia nadziei na nagły powrót prądu.

A jednak. Gdzieś między myciem rąk a obiadem czytasz wiadomość  od Marty- zakręconej tancerki, chemiczki z Łodzi poznanej dwa lata wcześniej podczas najwspanialszego wydarzenia integrującego środowisko taneczne w Polsce. „Bez Ciebie hip hop z Abby’m to już nie ten sam hip hop” Hola, hola! Dancing Poznań! Jestem w Polsce! W piątek będę!

Dancing Poznań to tygodniowe międzynarodowe warsztaty taneczne , organizowane co roku w przedostatnim tygodniu sierpnia,  zwieńczone pokazem w wykonaniu uczestników warsztatów.  

Pierwszy raz na reklamę tego wydarzenia natknęłam się w listopadzie 2010 roku! „58 różnych technik i stylów tanecznych, 55 pedagogów z całego świata, ponad 1500 uczestników na 19 salach.” Tygodniowy Festiwal Teatrów Tańca. Prelekcje. Imprezy integracyjne. Przeczytałam w magazynie tanecznym „Place for dance”. Wzięcie udziału w wielkim poznańskim tańczeniu natychmiast stało się wielkim marzeniem „małej” jeszcze piętnastolatki.

Dwa lata temu, po pierwszym roku studiów, kiedy już wiedziałam, że jestem kowalem własnego losu, zupełnie zamykając się na krytykę swojego najbliższego środowiska, spakowałam plecak i wyjechałam do Poznania. Potańczyć.  J Sama, nie znając ani miejsca, ani ludzi, nie wiedząc gdzie iść i co robić.

To był kolejny przełom.  Spędziłam tam najpiękniejszy tydzień swojego dotychczasowego życia. Doświadczyłam tak głębokich i prawdziwych emocji w tańcu, jakich nie udało mi się doświadczyć nigdy wcześniej i jeszcze nigdy później. Poznałam niesamowitych ludzi, którzy zainspirowali mnie do odważnego realizowania swoich pragnień. Ludzi, którzy choć mnie nie znali, widzieli we mnie ogromny potencjał. Ludzi, których spotkałam w Poznaniu również rok później. Ludzi, których spotkałam w Poznaniu również w piątek.

I choć tego roku spędziłam w atmosferze poznańskiego tańczenia tylko kilka godzin, to były to godziny, które w ogromnym stopniu naładowały mnie pozytywną energią.  Tutaj nie przejdziesz z sali do szatni, z szatni do sali nie wymieniając się z kimś pozdrowieniami, uśmiechem. Tutaj dzielimy się wrażeniami, energią. Przeżywamy ten czas razem, spotykamy się co roku, przyjaźnimy z pedagogami. Dancing Poznań jest jak jedna wielka taneczna rodzina, w dodatku multikulturowa.
Tutaj nie ma różnic narodowościowych, wyznaniowych, wiekowych. Tutaj wszyscy kochają taniec i tym żyją. 

Będąc tu tak naprawdę nie masz na nic czasu. Ledwo kończysz jedne zajęcia, biegniesz na drugie, jesz coś, kąpiesz się i już pędzisz na spektakl bądź inne ciekawe wydarzenie. Wieczorem kładziesz się, czujesz zmęczenie, bolące mięśnie i niesamowitą satysfakcję. To jak wejście na szczyt, ukończenie wyścigu.  Psychiczne oczyszczenie, duma z samej siebie, a jednocześnie chęć dalszego odkrywania. Próbowania na nowo.